Przysiadł się do nas pan Bylejaki. Nikt go nie zapraszał, po prostu przyszedł i siadł. A potem zaczął gadać. Jakby był nakręcony, tylko mechanizm jakiś zgrzytliwy, dźwięk mętny, a logika szkoda gadać. Nie pytał czy chcemy słuchać, tylko rozsiadł się wśród nas, piwo nasze żłopie jakby jego było i nawija. Co powinniśmy myśleć, kogo kochać, a kogo się bać. Na

W sumie na ławeczce dzieci mamy tyle, ile trzeba. Na każdego wypada ponad dwoje. To znaczy Solejuk ma siedmioro, a ja dwoje. Hadziuk oficjalnie nie ma ani jednego, choć niektórym wiadomo, że jeden z Solejuków jest jego. Japycz miał dorosłego syna we Francji. Miał, bo syn zmarł, jak miał dopiero 55 lat. To dlatego Japycz wrócił do Polski.

Solejuk zapuścił brodę. Mówi, że na drwala, ale mnie się widzi, że na kołtun. Co gorsza na żonę się zapatrzył i filozofuje. Co kiedyś obciach – mówi – dzisiaj moda. Jak za młodu w lesie drzewo my ściągali całe lato i zarosło mnie się trochu, to jak pojechałem do miasta kasę wydać, taki jeden mówi: O, popatrz drwal.