ZDROWIE I URODA. Problemy skórne, dermatologiczne w podologii

Skóra człowieka jest częściej narażona na rozmaite patologie niż inne części ciała. Skórne choroby stóp należą do jednych z najbardziej uciążliwych schorzeń powodujących wiele uporczywych dolegliwości. Często dochodzi do zakażenia miejscowego na stopach. Spowodowane jest to przez kontakt z makroorganizmami znajdującymi się w podłożu, po którym chodzimy.

Schorzenia stóp można podzielić na infekcje i niezwiązane z zakażeniem.

Do pierwszej grupy zaliczamy infekcje grzybicze, wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze. Bardzo często na skórze stóp obserwujemy objawy typowych schorzeń dermatologicznych. Często objawy te występują nie tylko na stopach, ale również np. na stopach, tak jak w przypadku np.: łuszczycy, wyprysków, reakcji polekowych, chorób pęcherzowych, zapaleń skórno-mięśniowych.

Druga grupa zmian skórnych gromadzi typowe dla stóp zmiany związane zazwyczaj z przewlekłym tarciem i uciskiem pewnych partii skórny – nagniotki, modzele, nadmierne rogowacenie pięt, suchość skóry i potliwość stóp.

Najczęstszą infekcją grzybiczą skóry stóp człowieka jest grzybica. Dosięga ona 30-50% dorosłej populacji. Zachorowalność na grzybicę stóp ciągle rośnie, w szczególności w dużych skupiskach ludzkich. Duże prawdopodobieństwo zarażenia się grzybicą istnieje w takich miejscach jak np.: baseny, siłownie i sauny. Noszenie nieodpowiedniego obuwia oraz skarpet z półsyntetycznych tkanin sprzyja rozpowszechnianiu tej dermatozy. Jest to dolegliwość często występująca u sportowców, tzw. ,,stopa atlety’’. Zakażenia grzybicze skóry są najczęściej powodowane przez dermatofity – grzyby o powinowactwie do keratyny (składowe komórek skóry). Popularnymi odmianami dermatofitów odpowiedzialnymi za grzybicę stóp są Trichophyton, Rubrum, Trichophyton Mentagrophytes i Epidemophyton Floccosum. Wyróżniamy kilka odmian grzybicy stóp: międzypalcowa, złuszczająca i potnicowa.

Przebieg zakażeń grzybiczych stóp może być zarówno ostry, jak i przewlekły. Zmianom skórnym może towarzyszyć świąd. Osoba z podejrzanymi zmianami na skórze stóp powinna zgłosić się do dermatologa, celem diagnostyki i leczenia schorzenia. Choroba może mieć podłoże genetyczne.

Do leczenia infekcji grzybiczych stosuje się preparaty miejscowe – maści, lakiery i kremy. Natomiast w przypadku zajęcia przez grzybicę dużych powierzchni (obejmującej ponad 25% płytki paznokciowej) lub nieskutecznej terapii miejscowej, należy włączyć leczenie ogólne doustnymi lekami przeciwgrzybicznymi. Aby terapia grzybicy była skuteczna, należy przeprowadzić dezynfekcję obuwia na początku i pod koniec leczenia. Trzeba również pamiętać równoczesnej wymianie skarpet, rajstop i pończoch.

Udział podologa w terapii grzybicy paznokci stóp jest nieodzowny. Zabiegi te nie zastępują terapii dermatologicznej, lecz ją wspomagają.

BRODAWKI WIRUSOWE

qInfekcyjne choroby stóp wywoływane przez choroby stóp wywoływane przez wirusy. Najczęstszym schorzeniem stóp o etologii wirusowej są brodawki podeszwowe. Czynnikiem wywołującym jest zakażenie skóry ludzkim wirusem brodawczaka HPV (Human papilloma virus).

Podtypami wirusa HPV wywołującymi te schorzenia są HPV1 i HPV2. Brodawki wirusowe stóp występują bardzo często u dzieci i młodzieży. Są one ,,popularne’’ u osób korzystających z basenów, szatni sportowych i innych miejsc publicznego użytku.

Leczenie zmian skórnych o charakterze brodawek wirusowych jest bardzo trudne i uporczywe. Brodawek nie daje się tak łatwo usunąć, jak oczekuje tego pacjent.

ZAKAŻENIA BAKTERYJNE

Zakażenia bakteryjne skóry stóp są dużo bardziej spotykanymi problemami. Pitted keratolysis (keratoliza dziobata). Dolegliwość, której stopy nieprzyjemnie pachną, a ich podeszwy wyglądają jak zmacerowane. Chorobę powoduje infekcja Microcaccus Sedentarius, Dermatophilus Congolensis, Corynebacterium, Actinomyces lub Streptomyces. Infekcja rozwija się najczęściej w warunkach wyższej wilgotności, nadpotliwości, gdy pH skóry wzrasta (chodzenie wiele godzin w tym samym obuwiu).

Rzadką, lecz spotykaną w praktyce infekcją bakteryjną skóry stóp jest ziarniak basenowy. Schorzenie powodowane przez Mycobacterium Marinum, wodny gatunek atypowych bakterii. Może się on przedostać do skóry pod wpływem skaleczenia na basenie, bądź w naturalnym zbiorniku wodnym. Ziarniak basenowy może objawiać się na skórze rąk oraz stóp w zależności od miejsca wniknięcia bakterii. W jego leczeniu stosuje się antyleiotykoterapię doustną.

CHLOROMYCHIA – ZESPÓŁ ZIELONYCH PAZNOKCI

Jest to infekcja bakteryjna prowadząca do zabarwienia płytki paznokciowej na zielony kolor. Czynnikiem sprawczym choroby jest bakteria Pseudomonas Aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej). Bytująca w wodzie, glebie, roślinach i organizmach zwierzęcych – w tym w człowieku.
Zakażeniu sprzyja noszenie przylegającego, nieprzewiewnego obuwia, onycholiza pourazowa, łuszczyca paznokci i grzybica. Choroba częściej dotyczy osób w podeszłym wieku. U chorych z obniżoną odpornością, zakażenie może prowadzić do poważnych dla zdrowia i życia powikłań. Leczenie zakażenia bywa długotrwałe. Podstawą leczenia zainfekowanej płytki paznokciowej jest dbałość o ograniczanie wilgotności oraz ewentualne usunięcie zakażonej części paznokcia.

PARONYCHIA – ZANOKCICA

Infekcja bakteryjna w obrębie wału paznokciowego. Występuje stosunkowo bardzo często. Najczęstszymi bakteriami wywołującymi zakażenie są: gronkowiec złocisty, paciorkowce i bakterie z grupy gram ujemnych. Do czynników predysponujących należy uraz spowodowany przewlekłym uciskiem, nieprawidłowy wzrost paznokcia np.: paznokieć pinceto waty, wrastający. Typowa ostra zanokcica wymaga antybiotykoterapii w podologii. W przebiegu choroby dochodzi do nadkażeń grzybiczych np. Candida. Z tego powodu w przypadku zanokcicy przewlekłej, konieczne jest wdrożenie również leczenia przeciwgrzybicznego.

KIŁA

Wywoływana jest przez krętek blady (Treponema pallidum). Obraz kliniczny kiły jest bardzo zróżnicowany. Zależy od okresu rozwoju choroby. Wcześnie wykryta choroba i wdrożone prawidłowe leczenie kiły (antybiotykoterapia) pomoże w zatrzymaniu objawu. Zmiany kiłowe na podeszwach stóp są często mało specyficzne, hiperkeratotyczne, a nawet mogą być pomylone z nagniotkami.

PASOŻYT WYWOŁUJĄCY ŚWIERZB (SCABIES)

Świerzbowiec należący do gromady pajęczaków. Chory zgłasza intensywny świąd nasilający się wieczorem. Lokalizacja zmian skórnych uzależniona jest od wieku osoby zarażonej. Typowym miejscem występowania nor świerzbowca są przestrzenie międzypalcowe i zgięciowe powierzchnie nadgarstków. U małych dzieci zmiany obserwuje się także na podeszwach stóp i dłoniowych powierzchniach rąk. Choroba często dotyka osoby bezdomne, zaniedbane z ograniczonym dostępem do środków sanitarnych. Chorobę leczy się preparatami miejscowymi.

Komentarze