RE: generacja w Koperniku

Nazwa RE: generacja to gra słów czytelna dla generacji komunikującej się elektronicznie. Galeria jest unikatowa – rozszerza postrzeganie nauki, włącza w ten obszar także zagadnienia niejednokrotnie uważane za nienaukowe, np. ludzkie emocje, odczucia, sympatie lub antypatie, wątpliwości etyczne. Jak wszystkie pozostałe wystawy Kopernika, także ta pozwala eksperymentować i samodzielnie wszystko sprawdzać.

Podążając krętymi zaułkami galerii, poznajemy tajniki własnej osobowości i relacje z innymi. Nie wszyscy jednak podchodzą do tego entuzjastycznie. Pewien zwiedzający – poinformowany, że może tu spotkać samego siebie, odkryć własne wnętrze – wykrzyknął: – Ooo… nie! To ja dziękuję! – odwrócił się na pięcie i wyszedł. Ci wszyscy, którzy nie boją się prawdy o sobie, mają gwarantowaną dobrą zabawę. Także grupową, bo wiele zgromadzonych tu eksponatów wymaga współpracy. Niekiedy nawet wejścia w interakcję ze sztuczną inteligencją. A robotów w RE: generacji nie brakuje. Portrecista tworzy swe dzieła bez ustanku, pod presją czekających na swoją kolej modeli. Jego sąsiad Feliks to empatyczna postać. Bardzo cieszy go kontakt z ludźmi. Wita ich szerokim uśmiechem. W galerii spotkamy też dwa krabopodobne niewielkie roboty – mieszkają w roboterrarium,  cały dzień zajęte treningiem z piłką.

Jeśli trafimy do RE: generacji w środę, piątek lub niedzielę o 12.40, możemy wziąć udział w miniwarsztacie i poznać mnemotechniki. To metody usprawniające pamięć, których nazwa pochodzi od imienia greckiej bogini Mnemozyny. Im więcej informacji mamy do zapamiętania, tym trudniej nam je przywołać, gdy ich potrzebujemy. Szacuje się, że średnio jesteśmy w stanie zapamiętać mniej niż połowę przekazywanych nam wiadomości. Asocjacja, wyobrażenie, lokalizacja to podstawowe zasady mnemotechnik, które pozwalają znacznie szybciej i efektywniej zapamiętywać, a więc sprawniej i lepiej uczyć się oraz pracować.
RE: generacja to miasteczko. Jeśli uważnie popatrzymy pod nogi, dostrzeżemy nazwy ulic, placów i skwerów.

Corso N. Machiavelli – łączy eksponaty Polityka wartości /Wartość polityki, Wybory oraz instalację artystyczną Firebirds, poświęconą totalitaryzmowi.
Patron: Nicolo Machiavelli; Autor słynnego „Księcia” – renesansowego traktatu poświęconego polityce i sposobach jej uprawiania. Cynik i filozof, ojciec nowoczesnej myśli politycznej. Raczej opacznie rozumiany zarówno przez współczesnych jemu, jak i współczesnych nam. Bezspornie ulica mu się należy!

Marshall McLuhan Square – przestrzeń wokół eksponatów poświęconych reklamom i globalizacji ekonomii.
Patron: Marshall McLuhan; Twórca pojęcia „globalna wioska”, medioznawca i autor wielu prac z zakresu teorii komunikacji społecznej. Jako pierwszy zbadał wpływ zmiany środków komunikacji społecznej na stabilność struktur społecznych.

Neil Postman Square – przestrzeń wokół eksponatów poświęconych mediom, np. telewizji, gazetom.
Patron: Neil Postman; Jego najbardziej znane publikacje 
to „Technopol” oraz „Zabawić się na śmierć” – stanowią ostrą krytykę telewizji i mediów rozrywkowych w ogóle oraz nowoczesnego społeczeństwa technologicznego. Postman czerpał z wizji literackich Orwella i Huxleya, aby nakreślić obraz destrukcyjnego wpływu kultu wydajności i standaryzacji na kulturę człowieka.

Rue Adolphe Quetelet – przecznica wychodząca od obszaru socjologii na eksponaty o zarządzaniu i przestrzeni miejskiej.
Patron: Adolphe Quetelet; Queteletowi zawdzięczamy wprowadzenie terminu „socjologia” oraz ustanowienie metod statystycznych do opisu takich dziedzin jak np. kryminalistyka
czy zdrowie publiczne. To właśnie on po raz pierwszy zadał tzw. pytanie queteletowskie: „Dlaczego nasilenie przestępczości jest różne w różnych grupach społecznych?”. Zawdzięczamy mu również body mass index i rozmiar buta… 😉

CNK

Komentarze