ZDROWIE I URODA. Zacznij walkę z otyłością!

Światowa Organizacja Zdrowia bije na alarm – w XXI wieku grozi nam epidemia otyłości. Dotyczy to dzieci , młodzieży i dorosłych
Otyłość wywołuje wiele niekorzystnych zmian w organizmie, które nasilają się wraz z jej pogłębieniem.

Zwiększenie masy ciała wywołuje dodatkowe obciążenie dla układu kostno – stawowego i często doprowadza do zmian zniekształcających zwanych przeciążeniowymi. Zmiany te ujawniają się w najbardziej przeciążonych miejscach, tj. w obrębie lędźwiowej części kręgosłupa, stawach biodrowych, kolanowych i stopach.

Zwiększone zasoby tkanki tłuszczowej upośledzają pracę wielu narządów i układów. Otłuszczenie klatki piersiowej utrudnia ruchy oddechowe zmniejszając amplitudę oddechową. Utrudniona wymiana gazowa w płucach sprzyja występowaniu stanów zapalnych oraz zmniejsza ilość tlenu we krwi. Wpływa to niekorzystnie z kolei na układ krążenia, szczególnie na serce. Nagromadzenie nadmiernej tkanki tłuszczowej wokół jamy brzusznej utrudnia motorykę układu trawiennego.

Otyłość uważana jest za jeden z głównych czynników powstawania miażdżycy a prawie 70% osób z cukrzycą charakteryzuje się nadmierną masą ciała.

Złośliwe uwagi pod adresem osób otyłych mogą być przyczyną powstawania kompleksów, poczucia niższości, zamykania się w sobie. Taka sytuacja może doprowadzić do powstawania nerwic i stanów depresyjnych.

Pamiętajmy, że ludzie otyli żyją krócej!

Wysiłek fizyczny jest dobrodziejstwem dla walki z otyłością. Sprzyja redukcji masy ciała, obniża ciśnienie tętnicze, poprawia kondycję psychiczną i pozwala ograniczyć palenie.

Zachęcam do regularnej aktywności fizycznej. Nie czekaj do jutra, do poniedziałku!
Zapraszam do ćwiczeń!

Najczęściej podaje się kilka przyczyn otyłości, jednak fakt, iż współczesna nauka nadal nie poradziła sobie z tym problemem, a otyłość jest coraz częściej nazywana epidemią XXI wieku, może świadczyć o nadal słabej znajomości mechanizmu jej powstawania. Żadna z dotąd testowanych koncepcji nie okazała się w pełni słuszna, nie doprowadziła do wynalezienia skutecznego leku. Mimo iż osiągnięcie niższej wagi dzięki zmianie nawyków żywieniowych oraz ćwiczeniom fizycznym jest możliwe, jednak utrzymanie właściwej – z medycznego punktu widzenia – wagi jest bardzo trudne. W Polsce z powodu nadwagi (BMI od 25 do 30 kg/m2) cierpi około 50% mężczyzn, 38% kobiet, a otyłości (BMI > 30 kg/m2) 20% mężczyzn i 30% kobiet.
Najczęstszą przyczyną powstawania otyłości jest prawdopodobnie przekarmianie (zbyt duża wartość energetyczna pożywienia w stosunku do zapotrzebowania organizmu) i brak aktywności fizycznej. Zdania są jednak podzielone. Część ekspertów uważa, że poziom aktywności fizycznej nie ma związku z otyłością i większe znaczenie ma tutaj dieta. Niektórzy sugerują także, że rodzaj spożywanych kalorii może mieć główny wpływ na występowanie otyłości u większej części populacji, bez względu na liczbę zjadanych kalorii. Spożywanie przetworzonych węglowodanów i cukrów, szczególnie dużych ilości fruktozy z glukozą lub sacharozy, stymuluje wydzielanie insuliny, która odpowiada za gromadzenie energii w tkance tłuszczowej. Także mięso, zwłaszcza mięso czerwone, mięso przetworzone i drób, prawdopodobnie przyczyniają się do zwiększenia masy ciała, bez względu na liczbę spożywanych kalorii.
Czynniki genetyczne – mogą odgrywać rolę w powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej rozwój. Istnieją genetycznie uwarunkowane zespoły chorobowe, w których dochodzi do nadmiernego gromadzenia się tkanki tłuszczowej w organizmie.
Pozagenetyczne czynniki biologiczne – również odgrywają rolę w powstaniu otyłości. Uszkodzenie podwzgórza (proces zapalny lub nowotworowy) i jąder brzuszno-przyśrodkowych podwzgórza mogą powodować rozwój otyłości. Dochodzi wtedy do nadmiernego przyjmowania pokarmów oraz zaburzeń układu autonomicznego. Badania wykazały również, że mózgi osób otyłych, podobnie jak mózgi osób uzależnionych, mają mniejszą gęstość tzw. receptorów dopaminowych typu 2. Prawdopodobnie jest to reakcja, mająca osłabić efekt częstych wyrzutów dopaminy, które są skutkiem częstego przyjmowania narkotyku lub pożywienia. Możliwe też, że ludzie ci od urodzenia mają zmniejszoną liczbę receptorów dopaminowych, a to wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia uzależnienia. Do zaburzeń endokrynologicznych, w których dochodzi do rozwoju otyłości należą: niedoczynność tarczycy, zespół Cushinga, zespół policystycznych jajników, niedobór hormonu wzrostu, rzekoma niedoczynność przytarczyc, czy też hiperinsulinizm.
Czynniki farmakologiczne – do leków, których przyjmowanie może prowadzić do zwiększenia masy ciała należą leki przeciwdepresyjne (amitryptylina, doksepina, mirtazapina, mianseryna), leki przeciwlękowe, leki neuroleptyczne (starsze pochodne fenotiazyny, ale też i nowe neuroleptyki atypowe, np. olanzapina, rysperydon), przeciwpadaczkowe (kwas walproinowy, karbamazepina), kortykosteroidy, niektóre beta-adrenolityki i insulina.
Czynniki środowiskowe – wśród których największe znaczenie ma aktywność fizyczna jako forma wydatkowania dostarczonych zasobów energetycznych. Na skutek postępu technologicznego możliwe stało się znaczące zmniejszenie wydatku energetycznego związanego z codzienną aktywnością. Równocześnie zwiększył się dostęp do żywności i jej konsumpcja. Wzrosła również wartość energetyczna łatwo dostępnego pokarmu, który jest dodatkowo ubogi w witaminy, sole mineralne i błonnik. Regularna aktywność fizyczna zapobiega nadwadze i otyłości.
Czynniki psychologiczne – takie jak zaburzenia nastroju mogą być przyczyną powstawania nadwagi. Osoby, u których występuje tendencja do przyrostu masy ciała, podczas każdego kolejnego nawrotu depresji zwiększają swoją masę ciała. Osoby chore uczą się, że jedząc mogą częściowo zmniejszać objawy depresji, poprzez dostarczenie krótkotrwałej przyjemności. Oddziaływanie grup społecznych (na przykład przyjaciół) na jednostkę może mieć znaczenie dla kształtowanie się masy ciała.

Komentarze