ZDROWIE I URODA. CHOROBY NIEINFEKCYJNE – Skórne problemy dermatologiczne w podologii

Na skórze stóp obserwujemy często objawy typowych schorzeń dermatologicznych, w przebiegu których objawy chorobowe obserwujemy także w innej lokalizacji, tj. wyprysk, łuszczyca, liszaj płaski, choroby pęcherzowe, rumień wielopostaciowy, choroby pęcherzowe, owrzodzenia, reakcje polekowe.

Zmiany zapalne skóry są obecne w wielu schorzeniach. Najczęstszym stanem zapalnym skóry stóp jest wyprysk. Wyprysk może mieć podłoże alergiczne, bądź może wynikać z podrażnienia. Klinicznie obie grupy zmian są bardzo podobne. Charakteryzują się swędzącymi pęcherzykami i grudkami wysiękowymi (ostra faza), a w okresie gojenia grudki są spłaszczane, powstają strupy oraz łuszczenie pozapalne.

Wyprysk z podrażnienia (wyprysk ze zużycia się po kontakcie skóry z różnymi drażniącymi substancjami chemicznymi – detergenty, mydła. Zmiany skóry stóp o charakterze wypryskowym mogą być powodowane także przez kontaktowe zapalenie skóry (alergie). Pojawiające się w miejscach zetknięcia z czynnikiem wywołującym.

Choroby zapalne stóp występują dość często w przebiegu atopowego zapalenia skóry (AZS). Osoby cierpiące na tą dermatozę mogą mieć objawy wyprysku na skórze stóp (skóra staje się pogrubiała, szorstka, popękana). Leczenie zmian wypryskowych wymaga intensywnej pielęgnacji skóry ze stosowaniem miejscowych preparatów.

Eczema craquele’ (asteatotic dermatitis) – wyprysk na podłożu suchości skóry. Charakteryzuje się typowymi zmianami skóry (swędzenie, pobruzdowana skóra wielokątnego kształtu). Najczęściej występuje w obrębie skóry podudzi osób po 60. roku życia, w obrębie dłoni, przedramion, tułowiu.

Zmiany skórne mogą mieć charakter zlokalizowany lub uogólniony.

Wyróżnia się cztery odmiany zlokalizowane:
-Wyprysk asteatotyczny w obrębie kończyn dolnych osób starszych wtórny proces starzenia, odwodnienia, nieprawidłowe odżywianie skóry
-Rumień z popękaniem skóry wtórny do kontaktowego zapalenia skóry (odczyn mydła i detergenty)
-Eczema craquele’ obszar miejscowy
– Asteatotic Eczema (w przebiegu chorób układu nerwowego)
Osoby z wypryskiem na podłożu suchości skóry powinny stosować krótkie kąpiele w wodzie o klasycznym mydle do mycia zajętych obszarów skóry. Należy stosować do kąpieli preparaty ze składnikami nawilżającymi (masłem shea, ceramidami, nienasyconymi kwasami tłuszczowymi).

Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry. Podstawową zmianą skórną w łuszczycy jest grudka pokryta srebrzystą łuską. Zmiany chorobowe pojawiają się na skórze tułowia, kończyn oraz owłosionej skórze głowy. Jednak jedną z postaci tej ciężkiej dermatozy może być odmiana zajmująca skórę dłoni i stóp (łuszczyca krostkowa).
Leczenie zmian skórnych stóp w przebiegu łuszczycy. Rozpoczyna się od terapii miejscowej preparatami złuszczającymi (kwas salicylowy, mocznik), a następnie przeciwzapalnymi. W przypadku nieskuteczności tej terapii, alternatywną metodą leczenia jest fotochemoterapia.

Liszaj płaski – niezakaźna, przewlekła choroba skóry. Lokalizująca się w okolicach stawów skokowych i grzbietów stóp. Wykwitem pierwotnym jest płaska grudka barwy różowej; czerwonobrunatnej, bądź czerwonofioletowej. Charakterystyczną cechą w przebiegu tej choroby jest pobruzdowana powierzchnia tworząca tzw. Siateczkę Wickhama. Zmiany w obrębie paznokci, błon śluzowych. Charakteryzujące się białymi, drobnymi nadżerkami. Przebieg tej dermatozy jest wieloletni. Należy pamiętać, iż u części pacjentów choroba ta jest związana ze współistniejącą infekcją wirusem zapalenie wątroby typu C (WZW C).

Choroby pęcherzowe skóry to schorzenie charakteryzujące się nabytym pęcherzowym oddzieleniem się naskórka (Epidermolysis Bullosa Acquisita, EBA) związanych z utratą połączeń pomiędzy komórkami naskórka lub naskórka i skóry właściwej.
Zmiany skórne powstają pod wpływem przeciwciał skierowanych przeciwko białkowym połączeniom pomiędzy tymi komórkami (połączenia desmosomalne). Charakteryzuje się je występowaniem na skórze stóp wykwitem pęcherzy wypełnionych treścią surowiczą bądź krwistą. Pęcherze pękają tworząc strupy i nadżerki. Zmiany skórne umiejscawiają się głównie w okolicach narażonych na urazy mechaniczne – łokcie, kolana, ręce i stopy. Często schorzenie towarzyszy pewnym chorobom układowym –cukrzycy, chłoniakom i białaczkom.

Rumień wielopostaciowy charakteryzuje się zmianami skórnymi o koncentrycznym układzie. Typowym umiejscowieniem są grzbietowe powierzchnie rąk. Natomiast w cięższych przypadkach choroby, wykwity pojawiają się na stopach, całych kończynach górnych, szyi i twarzy. Zmiany mogą się zlewać i tworzyć wielokształtne figury lub mieć charakter pokrzywkowy bądź pęcherzowy. Leczenie uzależnione jest od ustalenia przyczyny choroby.

Owrzodzenia występują najczęściej na skórze stóp i podudzi. Zmiany skórne o charakterze owrzodzeń (ubytki naskórka i skóry właściwej). Mogą się pojawić w wyniku urazu, zranienia z towarzyszącym zakażeniem. Także mogą być wynikiem chorób układowych (niewydolność żylna bądź tętnicza). Na tym podłożu może powstać na skórze owrzodzenie.

Komentarze