ZE SMAKIEM. Zapomniana moc przyrody Wierzba biała – ziołowa aspiryna. Naturalna apteka

Wierzba biała, czyli nasza wierzba rosochata, rośnie na łąkach, brzegach rzek, stawów i na poboczach wiejskich dróg. Niegdyś był to nierozłączny element polskiej wsi i polskiego krajobrazu

Jadwiga Wołynik
j.wolynik@tio.com.pl

W wierzeniach pogańskich przypisywano wierzbie moc płodności i odrodzenia. Do dziś przetrwał zwyczaj robienia wielkanocnych palm, właśnie z witek naszej poczciwej wierzby. Jest to jeden z sygnałów odradzającej się na wiosnę przyrody.

W wierzeniach ludowych, pnie starych wierzb uważano za siedliska czartów, np. Rokity czy Pokuśnika. Szczególnie te drzewa, które rosły przy bagnach i wokół sadzawek były ulubionymi schronieniami Rokity. Natomiast Pokuśnik lubował się w dziuplach wierzb rosnących w pobliżu karczmy, a nawet kościoła. Szczególnie wiosną, na baczności miały się mieć młode i piękne panny. To na nie polowały psotne czarty i wiodły na pokusę.

Z jednej strony, to drzewo pokus i niebezpieczeństw, a z drugiej, pełne dobroci i zdrowia. Niegdyś  wierzba służyła ludziom za drzewo opałowe. Zaś z elastycznych witek, wyplatano kołyski dla niemowląt, kosze i opałki  na zbiory darów matki Ziemi. Wyplatano też meble domowe i płoty w zagrodach. Zręczne ręce ludowych artystów wyplatały różnorodne użyteczne i ozdobne cudeńka. Wierzba była i jest wdzięcznym drewnem dla rzeźbiarzy, to z ich miękkich szczap, artysta z łatwością wyrzeźbi najpiękniejsze figurki i ozdoby.

Wierzba ma właściwości garbarskie i barwiące. Kora z dodatkiem ługu barwi wełnę na kolor cynamonowy, a z dodatkiem ałunu – na żółty. Tkaniny lniane farbuje na czarno.

Od pradawnych czasów nasi przodkowie – Słowianie używali kory do garbowania skór zwierząt.

Jednak najcenniejszą informację o właściwościach wierzby zachowałam na koniec, są to właściwości lecznicze.
Odwary z kory podaje się podczas stanów zapalnych przewodu pokarmowego i uporczywej biegunki, przy krwawieniach wewnętrznych, nadmiernym wydzielaniu śluzu w przewodzie pokarmowym, migrenie i bezsenności, bólach mięśni i stawów. Jej działanie jest przeciwbólowe i uspakajające, a także przeciwgośćcowe. Garbniki zawarte w korze uszczelniają naczynia krwionośne, działają ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwzakrzepowo i przeciwgorączkowo. Dlaczego? Kora zawiera salicynę (kwas salicylowy), który działa na organizm jak aspiryna, tylko że wolniej. Dlatego, jeśli czujesz, że łamie cię w kościach i łapią cię dreszcze, szybciutko wypij odwar z kory wierzby białej, którą kupisz w zielarni lub aptece i pędem do łóżka…

Odwary i wywary z kory wierzbowej działają odkażająco i przeciwbakteryjnie. Dlatego polecane są w chorobach gorączkowych, np. w grypie i przeziębieniu.

NAPAR

Łyżkę kory zalej szklanką gorącej wody i gotuj przez 5 min. Odstaw na 15 min. Przecedź i pij 2-3 razy dziennie, po pół szklanki w ciągu dnia.

KORA Z MALINAMI

Łyżkę kory i łyżkę mrożonych malin (mogą być z domowego soku) zalej szklanką wrzątku. Gotuj przez 10 min na małym ogniu. Odcedź. Pij 3-5 razy dziennie po pół szklanki.

Zewnętrznie, kora leczy bakteryjne zakażenia skóry i trudno gojące się rany. Kąpiele z dodatkiem naparu z kory leczą grzybicę.

Jeśli sami zechcemy pozyskać korę wierzby,  to zbieramy ją w marcu – kwietniu, przed wytworzeniem się liści na gałęziach. Surowiec należy pozyskiwać z młodych, gładkich gałązek. Zdejmuje się z nich korę przez nacinanie, nie powinno się strugać gałązek. Kora powinna być suszona naturalnie, na słońcu. Dobrze wysuszona łamie się łatwo, ma naturalną barwę na zewnątrz szaro-zieloną, wewnątrz jasnobrunatną. Polecam zebrać tyle gałązek, ile nam potrzeba. Nie gromadźmy ziół na wielki zapas, bo z czasem tracą swoje właściwości. Szanujmy otaczającą nas przyrodę, nie niszczmy jej, a szczodrze nam odpłaci.

J.W.

Komentarze